Okul yıllarında öğretimde en can alıcı etken, ne öğretim araçları ne de kullanılan yöntemlerdir. En önemli etken öğretmenin kendisidir! Başka bir deyişle, kişiliği ve çocuklarla kuracağı güven ve sevgiye dayalı ilişkidir. Bu olmadan etkili öğretim olanaksızdır… İyi bir öğrenme atmosferi sıcak, destekleyici, sevecen, cesaret verici, yardım edici ve memnun edicidir.Böyle bir atmosfer; öğrencilerin birbirleriyle etkileşimini sağlarken aynı zamanda çalışma ve öğrenme istekleri ile performanslarını da üst seviyelere çıkarır. Öğrencinin kendisini rahat ve güvende hissetmesini sağlayarak; kendini gerçekleştirme cesaretinde bulundurur , özgüveni destekler, derse olan ilgiyi artırır, motive olmayı kolaylaştırır, olumlu sosyal davranışları geliştirir, eğlence duygusunu yükseltir vb. pek çok olumlu davranışı destekler . Ancak iyi bir sınıf atmosferi kendiliğinden oluşumu düşünülemez. Özellikle öğretmenin, öğrencileri ile kurduğu etkileşimin düzeyi ve niteliği iyi bir öğrenmenin temel taşıdır. İlkokul yıllarında öğrencinin başarısı, özgüveni, kişilik ve sosyal gelişimi üzerindeki etkileri düşünüldüğünde; öğrencilerin de öğretmenlerinden bekledikleri tutum ve davranışların önemi görmezden gelinemez. Ancak bu tutum ve davranışlar günümüz koşullarında hangi boyutlarda olmalı ve ne sıklıkla tartışma konusu haline getirilmeli çok önemli. Çünkü Z kuşağı diye bahsettiğimiz çocuklarımız eskiye göre daha farklı koşullarda yetişmektedirler. Çevresel faktörlerin direkt çocukları esir aldığı bir dönemin içerisindeyiz.Çocukların duyuşsal gelişimlerini, kişilik özelliklerini, ilgilerini, beklentilerini ve tutumlarını dijital dünyanın etkisinden alıkoyamıyoruz maalesef. Bu yüzden beklentileri, ilgileri, istekleri, ihtiyaçları ve amaçları bizlerin beklentisi dışında kalıyor. Bu bağlamda, günümüz ilkokul öğrencilerinin öğretmenlerden beklentilerinin göz önünde bulundurulması, sağlıklı bir eğitim öğretim süreci için önem arz etmektedir. Peki öğrencilerin öğretmenlerinden istedikleri davranışlar nelerdir?Başta güleryüz ve öğretmeni tarafından anlaşılmak tek gayeleri.Gün içerisinde zamanlarının çoğunu geçirdikleri öğretmenlerinin enerjilerine ihtiyaç duyuyorlar.Bazen kaybetme korkusu veya yaşadıkları eksikliklerin anlaşılmasını gözlerindeki çığlıklarla duyurmak istiyorlar bizlere.Düştüklerinde onlara destek olabilecek yeri geldiğinde ebeveyn sıcaklığı yaşayabilecekleri bir kol kanat beklentileri var.Adaletin ışığından faydalanmak en güzel beklentileri belki de...Onları anlamamız için çırpınışlarını gösterip,fark edilmek kazınıyor zihinlerine.Aslında kendilerince kurdukları bir terazi var ve her öğretmenlerini o terazi de tartıyorlar.Bu aslında eleştirel ve saf duygularındaki güvenin göstergesi.Biz eğitimciler olarak kalbimiz ve düşüncelerimizle hassas bir terazi rolüne bürünmek görevimiz olmalı. Çınar ağaçlarının yüzyılları temsil ettiği ve geçmişle geleceğin köprüsü olmayı kendine görev edindiği gibi öğretmenler de öğrencilerine yüzyılların emanetini gururla taşıtabilmeli, gelecek nesillerle köprü rolünde görevler verebilmelidir.