Anne baba olmak çocuklara dünyanın kapısını aralayan ilk öğretmen rolündeki yolculuktur.Çocuğun büyüme sürecine eşlik etmek,rehberlik etmek,öğrenmek ve öğretmek...Ancak en keyiflisi ise bu serüvene severek koşulsuz ve gönüllü başlamak. Aile, çocuğun ilk deneyimleri kazandığı ve davranış şekillerini benimsediği en önemli sosyal alandır. Bu nedenle ailenin başarı ya da başarısızlığa karşı tutumunun ne olması gerektiği düşünülmeli ; aile, çocuğunun ruhsal, fiziksel ve zihinsel özelliklerini iyi keşfetmeli ve bu özelliklere uygun davranışlar sergilemelidir. Aile,çocuğunun bireysel gelişimini dikkate almadan bazı beklenti ve yönlendirmeler içine girmemeli ; çocuklarından potansiyellerinin çok daha fazlasını istememelidir. Ama bunun yanında da aile, çocuğunun yeteneklerini küçümsememelidir. Çocuğun potansiyelinin görünür hale gelmesi için deneme yanılma şansı tanınmalıdır ki arkasında doğru düğmelere basan ve yeteneği geliştirmek için ellerinden geleni yapan anne baba profili oluşabilsin.Bunun için tarafsız gözlemci, çocuğun etkinliklerine katılan bir oyun arkadaşı ve yaşamına eşlik eden bir eğitici olmak gerekir. Hepsinden önce onun bireyselliğine saygı duyan bir anne baba olmak önemli. Anne babanın çocuk üzerindeki etki alanının oldukça geniş olması , çocuklarının tüm ihtiyaçlarının yerine getirilmesinde en yakınında olan kişiler , hem de ilk öğretmen rolünde olmalarından geçiyor. Bu bağlamda çocuğun aile içerisinde edindiği statü , kazandağı değer ve geliştirdiği kimlik ; çocuğun giderek toplum içerisinde kazanacağı kimliğin , statünün  ve değerin belirleyicisi oluyor . Peki aileler neler yapmalı? Ailenin çocuğuyla iletişimi bu serüvende en önemli unsurların başında geliyor.Çocuğuna fırsat veren,sorumluklar veren yaptığı davranışlar karşısında tepkisiz kalmadan olumlu olumsuz eleştirilerde bulunabilen aileler çocukların özgüven gelişimi açısından büyük bir kazanıma sahiptir.Gereksiz övmelerden uzak dururken aynı zamanda doğru zamanda ödüllendiren taraf olmalılar.Çocuklarıyla gün içerisinde ayrı kaldıkları zamanların değerlendirmesini yapan,eve getirilen ödevlerinde onlara yol gösterici olan bilhassa yaşadıkları her duygu değişimine empatiyle yaklaşan ailelerin çocuklar üzerindeki etkisi daha fazladır.İlk dinlenildiği kişinin ailesi olduğunu bilen,ilk yemeğine ebeveynleri tarafından çıkartılan,en özel günlerine onların sıcaklığıyla anılarına kazıyan çocuğu kim yenebilir ki? Yetişkinliklerinde ve hayata tutunma mücadelesi verirken alınan kararlar aslında aile tutumunun ve davranışlarının çocukluktan o güne etkisinin göstergesidir.Kendi başına karar verebilme yetisinin ve korkmadan mücadeleye atılabilmenin en önemlisi ise vicdanlı bir birey olabilmenin yolu ailedir. Bir fidan dikildiğinde en önemli unsur can suyudur. Aile de çocukların geleceklerinde yer edecek sevginin ve verecekleri meyvelerin il can sularıdır.Hayatları boyu uygulayacakları ve yer edecekleri konumların temellerini aileler oluşturuyor.Okyanusta tufana kapılan gemilerin pusulası sağlam ve kaptanı sakinse o gemiler kazasız bir şekilde limana yanaşırlar.Aile ise tam olarak çocuğuna pusula gibi yön gösteren bir o kadar da sakince hayatlara dokunan en büyük etkenlerdir...