Çocuklar doğaları gereği araştırmak, bilmek ve keşfetmek isterler. Ebeveynleri tarafından uygun iletişim becerileri sağlandığında hem kendilerini hem de çevrelerini kavrama fırsatı yakarlar. Ebeveynlerin çocuklarının öz saygılarını koruyacak düzeyde iletişim kurmaları aile içinde kullandıkları iletişim becerilerine bağlıdır. Bir ebeveynin kök ailesinden kendi çocuklarına aktaracağı sağlıksız iletişimin farkında olması ve çocuklarına olumsuz yaşam deneyimlerini yansıtmadan toparlayabilmesi önemlidir. Ebeveynler aile içindeki fonksiyonlarını yerine getirmek, belirledikleri amaçlara ulaşmak ve gereksinimlerini karşılanmak amacıyla sağlıklı iletişim kurmaya ihtiyaç duyarlar. Fakat son zamanda yapılan araştırmalar ebeveynlerin çocuklarıyla birlikte geçirdiği kaliteli vakit sürelerinin azaldığını çocukların teknolojik aletlere olan düşkünlüğünün arttığını gösteriyor. Ebeveyn kılavuzluğundan faydalanamayan ve bu açığı teknoloji ile kapatmaya çalışan çocuk zaman geçtikçe aile kurallarıyla uyuşmayan, pop kültürünün gel geç doğrularını benimsemeye ve aile ile çatışmaya başlıyor. Bu çatışmalar bir süre sonra aile üyeleri tarafından normal bir durum gibi algılanmaya, içselleştirilmeye başlıyor. Aile dinamiğinin olumsuz etkilendiği bu durum doğrudan toplum yapısında da bozulmalara neden oluyor. Ebeveynlerin çatışma probleminin temelinde olan iletişim problemi fark etmesi ve çocukları ile çatışmadan onların yaşına uygun bir dille iletişim kurması çocuğun duygu, düşünce, korku, hayal ve problemleri ile ilgili doğrudan bilgi edinmelerine yardımcı olur. Çocuğun ebeveyni tarafından dikkate alınması onun değerli ve önemli hissetmesini sağlayacaktır. Böyle hisseden bir çocuk başkalarına da aynı şekilde davranıp çevresiyle daha rahat iletişim kuracaktır. Peki çocuğumuzla sağlıklı iletişimi kurarken nelere dikkat etmeliyiz? Çocuğumuza bir kural ya da beklentiyi ifade ederken ona açık ve anlaşılır bir dil kullanmalıyız. Kullandığımız bu dili çocuğun özsaygısını kırmayacak seviyede ve gelişim düzeyine uygun olarak ifade etmeliyiz. Çocuğun sergilediği olumsuz ya da onaylanmayan davranış karşısında ebeveyn olarak çocuğun “kendisine değil yapılan davranışa yönelik” bir açıklama yapıldığının sınırını net bir şekilde çizebilmeliyiz. Çocuğumuza iletmek istediğimiz mesajın çocuk tarafından bir tehditmiş gibi algılanmasının önüne geçebilmeli ve gerekli bilgilendirmeleri yaparak asıl istenileni çocuğa kısa ve net bir şekilde anlatabilmeliyiz. Çocuğa ilettiğimiz mesajlarda sözlerimizle davranışlarımızın birbiriyle tutarlılık göstermesine önem vermeliyiz. Bu çocuktan beklenilen davranışı kazandırmak adına önemlidir. Ebeveyn tarafından çocuğa “değerli olduğu ve olduğu gibi kabul edildiği” mesajı iletilmelidir.