Duygusal (emosyonel) yeme davranışı toplumda daha çok kilolu ve diyet yapan bireylerde görülen bir durum olarak algılansa da son zamanda yapılan araştırmalar kilo problemi yaşamayan insanlarında zaman zaman duygu durumlarına bağlı olarak aşırı yeme davranışı sergilediğini göstermektedir. Özellikle kadın ve ergenlerde görülme sıklığı artan bu eğilimin kronik ve tekrarlayıcı olabilme özelliği de vardır. Duygusal yemeyi özellikle bireyin içinde bulunduğu stres, kaygı, can sıkıntısı, depresyon, öfke ve mutsuzluk gibi negatif duygu ve durumlar etkileyebilmektedir.                                   Duygusal yeme davranışı gösteren bireyler tokluk ya da açlık hislerine değil, duygusal olarak yaşadıkları negatif durumlara karşılık yemek yeme eğilimindelerdir. Fiziksel açlık belirtileri mide kazınması, kan şekerinin düşmesi gibi kademeli olarak gelişen belirtilerden oluşmaktadır. Fiziksel açlıkta birey doyduğu zaman yeme isteği ortadan kalkar ve yemek yedikten sonra kötü hissettirecek duyguları tetiklenmez. Duygusal açlıkta ise birey,  fiziksel belirti olmadan ve aniden gelen bir duyguyla yemek yeme davranışı göstermektedir. Duygusal açlık yaşayan birey doyduğu zaman bile yeme isteği ortadan kalkmaz ve daha çok karbonhidrat ağırlıklı şeker, hamur işi ve yağlı gıda tüketme gibi ihtiyacı olur. Birey yemek yedikten sonra suçluluk ve pişmanlık gibi duygular hisseder.                 Bireylerin duygusal yeme eğiliminin önüne geçmesi için öncelikle bu probleminin farkına varması ve dengesiz, sağlıksız beslenme konusunda farkındalık kazanması gerekmektedir. Bu nedenle duygusal yeme bozukluğu yaşayan bireylerin beslenme ve psikolojik olarak bu alanla ilgilenen profesyonellerle (psikiyatri/ diyetisyen/psikolog/psikolojik danışman) birlikte psikolojik durum ve beslenme alışkanlıkları değerlendirilmeli ve problemin nedeni araştırılmalıdır.