Boşanma, günümüz toplumlarının sadece bireysel ilişkilerdeki sorunları değil, toplumsal yapının eksilerini gözler önüne seren bir olgudur. Boşanmanın nedenleri genellikle iletişim eksiklikleri, güvensizlik, finansal zorluklar gibi bireysel hatalarla sınırlı görülür. Ancak bu nedenler toplumsal ve kültürel yapının derin sorunlarını gizler. İletişim eksikliği, boşanmanın sıkça gösterilen bir nedeni olarak sunulur. Ancak bu toplumsal normların, kültürel değerlerin ve bireylerin duygusal eğitim eksikliklerinin yüzeysel bir yansımasıdır. Toplum, duygusal zekayı ve empatiyi yeterince önemsemiyor ve bu durum ilişki problemlerinin derinleşmesine neden oluyor. İletişim sorunları aslında toplumsal yapının bireyler üzerinde yarattığı baskıların bir sonucudur. Güvensizlik ve aldatma, yalnızca bireysel zayıflıklardan kaynaklanmaz. Bu durumlar medyanın ve popüler kültürün yarattığı mükemmel ilişki imajlarının bir sonucudur.  Mükemmellik arayışı ve sürekli değişen normlar, bireyler arasında gerçekçi olmayan beklentiler oluşturur ve bu da güvensizlik ve tatminsizlik doğurur. Güvensizlik toplumun ilişkilerdeki bağlılık sorunlarını derinleştiren bir kültürel bozukluğun işaretidir. Finansal problemler boşanmanın önemli bir tetikleyicisidir, ancak bu sorunlar kişisel hatalardan öte yapısal ekonomik eşitsizliklerin bir sonucudur. Ekonomik adaletsizlikler ve iş gücü piyasasındaki dengesizlikler bireyler üzerinde sürekli bir baskı yaratır ve bu da ilişkilerdeki stresi artırır. Finansal sorunlar, yalnızca kişisel yönetim eksikliklerinden değil toplumun ekonomik yapısındaki çatlaklardan kaynaklanır. Boşanma, yüksek stres, anksiyete ve özgüven kaybı gibi durumları gün yüzüne çıkarır. Bu etkiler sadece bireysel değil toplumsal bir sorundur. Toplumun boşanmayı damgalaştırması ve suçlaması bireyler için bu süreci daha da zorlaştırır. Sosyal destek eksiklikleri ve toplumsal önyargılar bireylerin iyileşme süreçlerini karmaşıklaştırır, yalnızlık ve izolasyon duygularını artırır. Ve günümüzün en büyük problemlerinden biride boşanmanın çocuklar üzerindeki etkilerin sıklıkla göz ardı edilmesidir. Çocuklar, ebeveynlerinin boşanmasını büyük bir travma olarak yaşar ve bu süreçte toplumun destek mekanizmalarının yetersizliği çocukların duygusal ve psikolojik gelişimlerini olumsuz etkiler. Eğitim ve sosyal hizmetler, çocukların bu süreçteki ihtiyaçlarına yeterince yanıt verememekte. Toplumsal desteğin eksikliği daha belirgin hale gelmektedir. Boşanma, sadece bireysel sorunlarla değil, toplumsal yapının ve kültürel normların eksileriyle de ilişkilidir. Toplum, boşanma sürecinin kökenlerine inmelidir. Toplumsal normlar, ekonomik yapılar ve kültürel değerler göz önünde bulundurularak, daha sağlıklı ve destekleyici yaklaşımlar geliştirilmelidir. Bu farkındalık bireylerin hem psikolojik hem de sosyal iyileşme süreçlerini kolaylaştıracak ve toplumun genel sağlığını destekleyecektir.