İn misiniz, cin misiniz? İnsan yaşamak için kendisine bir çizgi çizip bu yönde ilerlemek zorundadır. Çizgisi ve idealleri olmayan her birey, yanlışa ve yanılgıya mahkum olur. Hayat tecrübem ve yaşanmışlıklarım bu kuralı benimsememi sağladı. İnsan olan böyle düşünmeli. Toplum içerisinde gördüklerim ve yaşadıklarım, maalesef bu kuralı benimseyen kesimlerin gün geçtikçe azaldığını, daha doğrusu yok olmak üzere olduğunu net bir şekilde gösteriyor. Bu egoist düşünceler, kendini bilmezlik, kibir abidesi olma ve “en iyisini ben bilirim” düşüncesi, bazı mahlukatları içten içe virüs gibi yerken, farkında bile olmadan geri dönülmez bir hastalığa doğru sürüklüyor. Enteresandır, bu kişilik yoksunları ısrarla bildiğini yapıyor. Bakın sevgili “ne oldum” delisi arkadaşlar ! Sizi dünde biliyorduk, bu günde biliyoruz. Aslında size bu şansı verenler de biliyor, ancak benim gibi tükürdüğünü yalamıyor. Bu da ayrı bir durum. Vefa göstermek, finalde paspas etmek değildir. Vefa varsa vefa, yoksa vefa değildir. Biz de elimizden geldiği kadar şartları zorlayarak vefamızı gösterdik, bunu Elazığ çok iyi bilir. İşte tam da mevzu bu; bizi vefa ile sınamak. Sizin karakterinize ters bunu da çok iyi bilirim. Farkında olmasanız da arkanızdan dolap çevirenlerin de bir vefasını sorgulamanız gerek diye düşünüyorum. Hatta  arkanızdan dolap çevirenleri ve sizin ağzınızdan çıkmamış talimatları çıkmış gibi lanse edenleri de sorgulamanız gerek. Mahkemeler adalet dağıtır. Adalet her konunun temelidir. Önce sağınıza, solunuza bakıp vefa bilmezlerle vefa bilenleri tartmak lazımdır. En acısı da bu zaten. Keşke güvendiğim kadar güvenseydiniz. Bu vefasızları daha rahat görürdünüz. Belki de bu bir oyun çünkü in mi cin mi belli değil.   Taşı taşa vurma politikası olma imkanı yüksek. Ama bildiğim kadarı ile biz taş değiliz yine de temkinli olmakta fayda var derim! Velhasılkelam susuyorsak o da dostluğumuzdan ve vefamızdandır. Yine de herşeye rağmen bu bayrağı havada tutmak için elimizden gelen ne varsa yapacağız.